Druppelend de dag door

Uit het raam kijkend zie ik hoe de druppels water van mijn dakkapel naar beneden storten. Niet dat er een donkere boze wolk boven Göteborg hangt, maar omdat het kwik al sinds gisteren zijn weg omhoog aan het vinden is. De sneeuw begint langzaam weg te smelten en is nu aan het transformeren in 'slask', zoals de Zweden het natte mengsel van water en sneeuw ook wel noemen.

Ondanks dat de verdwijning van de sneeuw er hard aan toegaat, heb ik afgelopen weekend met volle teugen genoten van de sneeuw en kou. Gewapend met hemdtasjes en Ikea-tassen trokken we met een groep naar het prachtige meer dat de naam Stora Delsjön draagt. Zo arm als studenten zijn, gebruikten we de tassen als prima alternatief voor de slee. Omringd door de met stomheid geslagen basisscholieren, gleden we beurtelings de berg af. En lol dat we hadden! Je had de kinderen om ons heen moeten zien. Ze konden volgens mij niet geloven dat een stel twintigers nog zoveel plezier konden beleven aan het naar beneden sleeën. En dan maakten ze nog een treintje ook...

Nadat we een appeltaartje en een beker warme chocolademelk achter de kiezen hadden en onze tenen nagenoeg ontdooid waren, trokken we over het ijs van het meer. Zo ver als je kijken kon zag je alleen maar wit, wit en nog eens wit. Op een aantal plekken moest je iets meer op je hoede zijn, aangezien het ijs daar wat aan de dunne kant was. Maar over het algemeen was het ijs zo dik dat je er zonder problemen overheen kon wandelen.

's Avonds hadden we een welkomstfeest in Sticky Fingers, normaliter een rockclub. Op deze avond knalde er gelukkig voldoende house door de speakers, waardoor ook ik de avond op een fatsoenlijke manier door kon komen. Alvorens we naar het feest trokken, hadden we al een pre-party gehad waardoor de stemming er op z'n zachtst gezegd al goed in zat voordat we de club binnenstapten. Zoals een goed welkomstfeestje betaamt, hebben we Zweedse biertjes goed laten smaken deze avond!

Inmiddels ben ik er achter wie er nog meer in dit huis wonen. Terwijl ik de keuken een beetje aan het fatsoeneren was, stond een Aziatische Zweed op het punt zijn maaltje klaar te maken. Hij vertelde me dat op de begane grond een gezin uit India woont met hun eigen keuken, een deur naast mij een Zweedse jongen woonachtig is die nauwelijks thuis is en dat er boven een kamer leeg staat. Nu weet ik in ieder geval wie verantwoordelijk is voor de smeerboel in deze keuken. De restjes gehakt en maïs proberen al sinds vorige week hun weg naar het riool te vinden, maar ze zijn daar nog niet in geslaagd. Ik heb ze met pijn in mijn hart maar een handje geholpen vanavond door ze tussen duim en wijsvinger de prullenbak in te gooien...

De komende dagen staan wat feestjes op het programma en morgenavond is het de bedoeling dat ik met wat jongens de ijshockeyers van Frölunda Indians gaan toejuichen in het nabijgelegen Scandinavium.

Hälsningar!